ارزیابی ارزش تشخیصی روش agnor در افتراق ضایعات خوش خیم از بدخیم در سیتولوژی ادرار

این مطالعه مقطعی(cross sectional) به منظور بررسی ارزش تشخیصی روش agnor(argyrophilic nucleolar organizer) در تمایز سلول های اوروتلیال غیرنئوپلاستیک از سلول های بدخیم در سیتولوژی ادرار به عنوان نشانه فعالیت تکثیری سلولی، انجام شد. در این مطالعه نقاط agnor که به روش نقره کلوییدی رنگ شده بود در سلول های اوروتلیال دفع شده در ادرار از نظر کمی ارزیابی شد. هفتاد و پنج بیمار شامل 43 مورد از افراد فاقد بدخیمی اوروتلیال و 32 مورد مبتلا به کارسینوم سلول ترانزیشنال(tcc) با درجات بدخیمی(g) متفاوت شامل 6 مورد مبتلا به tcc با درجه بدخیمی i(1g)، 16 مورد با درجه بدخیمی ii(2g)، 6 مورد با درجه بدخیمی iii(3g) و 4 مورد با درجه بدخیمی iv(4g) که تمام آن ها با روش استاندارد طلایی بیوپسی مثانه تأیید شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین شمارش نقاط agnor در هسته سلول های اوروتلیال در گروه های مختلف عبارت بود از: غیرنئوپلاستیک با میانگین 19/3، tcc(1g) با میانگین 86/3، tcc(2g) با میانگین 20/4 و tcc(3g) با میانگین 44/7 و tcc(4g) با میانگین 34/8. با توجه به نتایج به دست آمده میانگین شمارش نقاط agnor در هسته سلول های اوروتلیال افزایش مرحله به مرحله ای را از موارد غیرنئوپلاستیک تا tcc با درجات بدخیمی بالا نشان داد. مقایسه گروه ها با آزمون oneway anova و post hoc به روش scheffe صورت گرفت که میانگین اختلاف ها از نظر آماری معنی دار بود(0001/0p<). بیش ترین اختلاف بین موارد فاقد بدخیمی با بیماران دارای tcc با درجه بدخیمی 3 و 4 و نیز بین موارد tcc  با درجه بدخیمی i(1g) با 3g و 4g و بین tcc با درجه بدخیمی ii(2g) با این 2 گروه مشاهده شد. از سوی دیگر کم ترین اختلاف بین موارد بدون نئوپلاسم و بیماران مبتلا به tcc با 1g و نیز بین بیماران مبتلا به tcc با درجه بدخیمی 3 و 4 وجود داشت. میانگین حداکثر تعداد نقاط agnor نیز نتایج مشابهی را در هر گروه نشان داد. هدف از این بررسی ارزیابی agnor به عنوان روشی با ویژگی زیاد و حساسیت کم تر، ارزان و ساده برای افتراق ضایعات خوش خیم از بدخیم در سیتولوژی ادرار بوده است.